Vaktiyle bir protez dersinde muşambamı unuttuğumu sanmıştım. O gün de tam şansıma muşamba kontrolü vardı. Muşambasi olmayan yarım gün yok sayılacak!!!
Hay şansıma tüküreyim diyerek bekledim asistanı. Gelir gelmez yakama bakıp eksiyi çaktı.
Sonra aklıma birden sırt çantamın arka gözüne bakmadigim geldi. Hemencecik çantayı açıp baktığımda iki gözümün çiçeği muşambam oradaydı. Yaman asistan abimiz de arka masada muşambasi olmayanları giyotin görevlisi Fransız burjuva askeri edasıyla biçiyordu. Hemmencecik yanına gittim:
-Abi şey... Bana eksi verdin ama muşambam sırt çantamdaymış. Orada olduğunu unutmuşum.
Asistan abi birden gürledi:
-Nereden bileyim ben senin muşamban olduğunu.
Hemen arkamdaki masa arkadaşlarımı gösterdim:
-Arkadaşlarıma sorabilirsin abi. Onlar çantamdan aldığımı gördüler.
-Nereden bileyim onların sana yardım ve yataklık yapmayacağını!!!
Asistan abimiz ısrarla büyük oyuna gelmeyeceğini,derin dişe pabuç bırakmayacağını,eeeeeeyyy dalancılar diyerek benim eksiyi artıya çevirmeyeceğini bakışlarıyla dikte ediyordu. Son bir kez daha şansımı deneyip "gerçekten yalan söylemiyorum abi. Cidden unutmuşum çantamda olduğunu. Normalde oraya koymazdım." Dedim. Asistan abi gözlerini kapattı bir süre. Eminim ki o an yökatlasa göre yaptığım tercih listeme çeşitli sövgüler yağdırmıştır. Ancak inadım kendisinin inadı karşısında muzaffer oldu ki masadaki listeye döndü ve adımın yanındaki eksiyi artıya çevirdi.