Ne olduğunu bilmeden puanım yetiyor diye seçmiştim. İlk protez labında bana uygun olmadığını anladım. Hayat işte bir şekilde bu mesleğe devam ediyorum hala.
Sınava hazırlanılan yıllarda babamın yavaş yavaş beynime diş hekimliğini sokması. Hevesim olan diğer bölümlerde iş imkanı da çok kısıtlı olunca diş hekimliğini seçtim. He bir de diş taşı temizliğinden sonra diş doktoruma hayran olmuştum.
İyi mi ettim hala bilemesem de şimdilik bir şikayetim yok. El becerim zaten iyi olduğu için zorlanmam diye düşünmüştüm ta ki buz dağının alt kısmını görene kadar.
Hep esnaf olmak istemiştim olmadı.En azından kendi yerimi işletirim kafasındayım.
Tıp, olmazsa diş hekimliği, o da olmazsa eczacılık yazarım ama hayatta mezuna kalmam dediğim için gelmiş oldum. zaten yıllarca hunharca çalışan bir öğrenci kesimiyiz, o sınav stresi bir sene daha çekilir miydi yahu?
Diş hekimi korkusunu yenmemi sağlayan hekimim sağolsun, hayatımda alacağım en doğru karar diş hekimi olmak
odtü inşaat mühendisi olan tercihimi son 2 gün kala o meslekte iş yok diye yoğun çevre baskısı üzerine değişitrmem
En korktuğum şey diş hekimleriydi, korkularımın üstüne gitmek istedim. Hala değişen bir şey yok...
Așırı derecede tıp isteyen babamı teselli edebilmek için tercih ettim. Tercih sonuçları açıklanınca ilk babamı arayıp haber verdiğimde ise babam 'sağlık olsun oğlum' deyip telefonu kapadı. O an anladım yaptığım hatayı fakat artık çok geçti.
Sınavdan çıktıktan sonra ‘ben bundan sonra hayatımda fiziğe dair herhangi bir şey görmek istemiyorum.’diyip mühendisliği direkt kafadan eledikten sonra tıpın da çok ağır geleceğini düşünüp yazdığım bölüm.İlk başta ‘ben niye burdayım daha domates kesmeyi beceremiyorum’ desem de girince bir şekilde alışıyorsunuz :)