Hep öyle kandırıldım. Bi üniversiteyi kazan sonra rahatlayacaksına inanmıştım. Sonuç : büt büt büt
diş hekimliği fakültesinde asla rahatlayamadığını gören ebeveyne dönüşen ebeveyndir
bir bakıma katıldığım düşüncedir. tabii ki çalışma tempomuz çok yoğun fakat lise dönemindeki o belirsizlik kaybolmuştur. yani ilerideki hayatın üç aşağı beş yukarı belirginleşmeye başlar (yapacağın meslek, çalışacağın ortam vb) ve bence bu çok önemli bir şey. tıp mı kazanacağım ingilizce öğretmenliği mi demektense uzmanlığı kazanabilecek miyim kaygısı daha katlanabilir gelmekte.
üniversiteyi kazandıktan sonraki bilanço: dhf'li olmayanlar ilk aldığı toplu kyk kredi/bursuyla bluetooth kulaklık tablet vs alırken senin masa motoru ve anguldurva alman, finallere üniversite sınavından farksız çalışman, her sene giderek artan kitap fotokopi malzeme masrafları, sabah 6 buçukta otobüs beklemek, unutkanlık, uykusuzluk, baş ağrısı, saçlarında boyanın da kapatamadığı giderek artan beyazlar, gözlerinin altında gittikçe kararan katlantılar, dikkat eksikliği sebebiyle modafinil 200 mg.
zamanla "mezun olunca rahatlarım"a evrilen düşünce.