yeni gelenler için başlığı hortlatmış olalım: tıp kazanamadığınız için geldiyseniz ya tıpa gidin veya tıpa gitme imkanınız yoksa tıp derslerine sarılın, onlar sizi fakülteye bağlıyor.
pratiklere nispeten alışıyor hatta sevmeye başlıyorsunuz. derken 2.sınıfta total protez pratikleri başlıyor ve her hafta protez dersinden önce üç kulhü bir elham okumaya başlıyorsunuz, buhrandan buhrana sürükleniyorsunuz. ama dönem bitince, geçmişim çok şükür ya abartmışım, diyorsunuz kendi kendinize.
zaten birinci sınıfta bir hocamız; bazıları doğuştan diş hekimidir çoğunluğu ise sonradan yetişir, demişti. gerçekten ben de beceriksizim hatta protezde ultra beceriksiz hissediyorum malesef ancak genel anlamda pratik yapa yapa oluyor ve olmayanlar da bir şekilde olacak inşaAllah, endoyu bile seviyorsunuz, kanal tedavisi yaparken trt nağme dinleyerek sakin sakin çalışabiliyorsunuz.
3.sınıf nispeten rahat geçiyor ama sınav dönemleri iyi hırpalıyor. 3.sınıfta tıp dersleri daha az, bu nedenle branş dersleri gördükçe kendinizi mesleğe bir adım daha yakın hissediyorsunuz. şu ana kadar geldiğiniz noktaya bakmak size motivasyon veriyor.
bıkkınlık bir phoenix absesi gibidir, ara sıra akut alevlenir, pratikte zorlandığınız zaman, sınav sonucu kötü geldiğinde vs. bu dönemde kendinizi zorlamadan ilgi alanlarınıza yönelin. sonra iyi hissettiğiniz an derslerinize dönün, kopmayın.
umarım stajlarda da güzel editlerle buraya dönerim.